بایگانی دسته بندی: روزمره

ديروز وقتي ويزيتورمون رفت فكر من روي پيشنهادي كه مطرح بود دور ميزد.
در يكي از شهرها يكي از بزرگترين فروشندگان لوازم اداري اون شهر كه خيلي وقت بود دلمون ميخواست با ما كار كنه با توجه به كلاسورهاي بايگانيمون كه محصول جديدي هستش باب گفتگو و مذاكره تجاري دوباره با او براي ما باز شده است.
با توجه به كيفيت و قيمت مناسب كالاي ما او اظهار تمايل كرده است كه روي محصول ما بطور گسترده در آن شهر كار كند و با توجه به اينكه تقريبا 80 درصد بازار آن شهر و مغازه هايش را پوشش ميدهد ميدانيم كه فروش خوبي خواهيم داشت
خواسته او تخفيفي بيش از تخفيف عرف شركت است. او ميخواهد مطابق با شرايط ما و به قيمت ما بفروشد ولي حداقل 10 درصد برايش سود بماند.
در بازار محصولات ما اين رقم سود رقم بسيار خوبي است. (نميدونم چرا انشاي من اينجوري از آب در مياد. ميخواستم روان تر بنويسم ولي نميدونم چرا اينجوري شد!) ‌حالا من با يك مشكل مواجه هستم و بايد روش خوب فكر كنم.
يا بايد اين محصول رو در تعداد بالا ولي با سود بسيار ناچيز به او بفروشم چرا كه به هر حال حداقل يك سال بعد سهم قابل توجهي در بازار آنجا بدست آورده و حداكثر يك سال بعد رقباي من وارد رقابت جدي در آن محل خواهند شد گرچه سود من در فروش يك واحد كاهش خواهد يافت و ممكن است در فروش تيراژ بالا در نهايت به سود خوبي برسيم. در كنار سهم بازار خوب و جدي شدن رقابت.

يا اينكه با توجه به اينكه دارم منابعم را (از قبيل انرژي و نيروي كار و مواد و نقدينگي و فضاي كار) صرف كاري با سود كم ميكنم و احتمالا منابع زيادي رو هم صرف اين كار خواهم كرد از فروش به او صرف نظر كنم تا بتوانم منابعم را آزاد كرده و صرف فروش هاي با حاشيه سود بيشتري بكنم
تا شنبه تصميم خودم را بايد بگيرم
هر كدام از اين راهها محاسن و معايب خاص خودشان را دارند
بايد ديد كه در افق چه ديده ميشود
نبايد تصميم اشتباه بگيرم. متاسفانه يا خوشبختانه ميهمان عزيز هم در منزل داريم كه نميتونم از وقت آزادم در منزل براي فكر كردن استفاده كنم. در گيري هاي داخل شركت و محيط كار هم كه خودشون به حد كافي اونقدر پراكنده و مختلف هستند كه فكر و انرژي رو از من بگيرند
اگر شما ها نظري داريد بنويسيد.
در نهايت شما را از تصميمم و دلايلش آگاه خواهم كرد.
لطفا سعي كنيد به محض خواندن نظرتان را بنويسيد. چون بعدا ممكنه تنبلي كنيد

ديروز تا ظهر كارهاي مربوط به ثبت نام رو انجام دادم. حالا ديگه رسما دانشجو شدم. دوره دهم. تقريبا 20 روز ديگه جلسه اي هستش كه قراره اطلاعات بيشتر در مورد برنامه ها و … به ما داده بشه. تو برگه انتخاب واحد تا اينجا سه شنبه ها و چهارشنبه ها و پنجشنبه ها رو برامون برنامه گذاشتند. سه شنبه صبح تا عصريم و بقيه رو تا ظهر البته چون خيلي از واحدهاي دروس پيش نياز رو من قبلا تو دوره كارشناسي خوندم احتمال اينكه بتونم اونها رو حذف كنم زياده. اين پيش نياز براي رشته هاي غير مديريتي خوبه ولي براي من تكرار مطالعه چيزهاي ابتدايي زياد خوشايند نيست
با حذف اين درسها كه تقريبا بيشتر دروس اين ترم رو شامل ميشه وقت من بيشتر ازاد ميشه ولي چون اولين ترم هستش نميتونم جاش درسهاي ديگه اي بردارم
به هر دانشجو هم باكسي اختصاص ميدن كه مجلات و نامه هاي هر دانشجو اونجا قرار ميگيره. كارت براي استفاده از كتابخانه و اينترنت و … هم خواهد بود كه همه رو تو اون جلسه خواهند گفت. توكل به خدا. اميدوارم موفقيتهاي بيشتري رو برام به ارمغان بياره و باعث بشه با مهارت بيشتري كسب و كارم رو اداره كنم. خوب ميدونم كه اگر خوب حركت نكنم روزهاي 5 سال آينده به مراتب مشكل تر از ايام امروز است

يك عكس امروز به زمينه كامپيوترم گذاشتم كه تصوير يك شاتل از روبروست كه تصوير قسمتي از سطح زمين در پشتش ديده ميشه. چند تا شهر و يك درياچه كاملا مشخص هستند. با خودم فكر كردم كاش الان اونجا بودم. توي اون فاصله آدم از همه دغدغه هاي زمين به دورهنه ايميل نه اينترنت نه تلفن نه هيچ چيز ديگه اي تو رو به هيچ كسي وصل نميكنه. ديگه اين مشكلات رو ازش كاملا بي خبريم و تازه ميدونيم كه هيچ كاري هم از دستمون براي دوستامون بر نمياد. پس راحت ميتونيم فقط و فقط تماشا كنيم. البته شايد سكوتش ترسناك باشه
همين كه ببيني يه شاتل جلوي تو ايستاده و توش چند تا بشر هستند كه دارند كار ميكنند آرامش رو به هم ميزنه.
بعد هم فكر ميكني كاش با اونا برگردم زمين.
پيش عزيزانم و دوستام. سكوت خسته كننده است. معلق موندن هم همينطور. بي وزني رو ميگم. پيش مشكلات و دردسر هايي كه ازشون ميخواستم فرار كنم. انگار جنگ بهتر از فراره. وقتي جنگ ميكني فكر ميكني. فكر كه ميكني يعني زنده هستي. يعني نفس ميكشي. يعني باز هم فكر ميكني و دنبال راه ميگردي. نتيجه عملت رو همون جا ميبيني. اين خيلي مهمه. ياد چرخه دمينگ افتادم. زندگي همش همينه ولي به شرطي كه فيدبك رو ببيني و اصلاح كني.
ميجنگي و ميجنگي و بدون اينكه خستگي رو احساس كني داري از پا در مياي. فقط اميد به پيروزي تو رو سرپا نگه داشته و خودت هم نميدوني كه چقدر خسته اي. به هر حال وقتي به هدفت ميرسي و ميبيني كه پيروز شدي تازه همه خستگي هاي بدنت رو احساس ميكني و چون سرعت گردش خون بالا ميره فكر ميكني كه خستگي ها از بدنت در اومدن. و البته اين فكر هستش كه چنين چيزي رو بهت ميگه. هر چي كه هست توي اين فكر و مغز ما اتفاق مي افته. اگر از بالا نبينيم فكرمون نميتونه چيزاي زيادي رو توليد كنه. نا اميدي فكر رو ميبنده
ولي اگر شكست بخوري همه خستگي ها مثل كوهي روي پاهات سنگيني ميكنه
توي اون لحظه به چي فكر ميكنيد؟ اگر به چيزي غير از حمله مجدد فكر كني زير همون كوه له ميشي. همون اميد به پيروزي مجدد كمك ميكنه با اون پاهاي خسته همون كوه رو نگه داري. پس بايد دوباره از فكر نيرو گرفتاميدتون رو از دست ندين. هميشه خوش بين باشين. بدبيني و ياس و نا اميدي هيچ كاري براي نجات شما انجام نميدن و باعث ميشن كه سستي و رخوت مانع از حركت كردن شما بشهكتاب چه كسي پنير مرا جابه جا كرد رو حتما بخونين. يكي از قهرمانان داستان به همين ترتيب دچار مشكل شد.
خوب نگاه كنين. همه چيز دست ماها نيست. همه چيز هم قرار نيست اونطور كه دلمون ميخواد اتفاق بيفته.
اين عكس يك چيز ديگه اي كه براي من داره اينه كه از بالا به زمين نگاه ميكنه. من هميشه اينطور نگاه كردم. به كسب و كار خودم به فعاليت خودم. شايد براي همين از شطرنج خوشم مياد.
هيچ وقت تو مبارزه فكر نكردم كه از رقيبم زياد عقبم. يه چيزي ديدم كه دارم و اونا ندارن و همين به من نيروي مبارزه داده. هميشه هم ازشون ياد گرفتم. دنبال ياد گرفتن بودم از هر كسي از هر اتفاقي.
اين عكس يه جورايي منو جذب كرده. به من نيرو ميده. هر چي باشه داره از بالا نگاه ميكنه.
برم يه خورده نگاه كنم برگردم. انگار يكي از رقبا داره يه كارايي ميكنه.

راستي اگر شما هم دوست داريد كره زمين رو از ارتفاع و از توي ماهواره نگاه كنين به اين آدرس برين و برنامه كوچيكش رو نصب كنين و بعد كه به اينترنت وصل شدين همه جاي دنيا رو از بالا خوب نگاه كنيد

امروز صبح ساعت 8 بايد خودم رو به انجمن مديريت ايران ميرسوندم چون من هم جزو افرادي بودم كه براي بازديد از پاكسان دعوت شده بودند

چه خوب شد كه شيريني قبولي را برده بودم چون يكي از مسئولان با خبر شده بود (از كجا رو ديگه نميدونم) و خطر از بيخ گوشم گذشت.
مسئولان انجمن خيلي خوشحال شدند و به من تبريك گفتند

از خود پاكسان اتوبوس فرستاده بودند. حركت كرديم و 9:30 اونجا بوديم
طبق روال هميشه بعد از اينكه تو اتاق كنفرانس همه به هم معرفي شدند بازديد از قسمتهاي مختلف كارخانه شروع شد. سيستمهاي توليدي مختلف كارخانه كه به نوعي خودشان تامين كننده و توليد كننده مواد اوليه شان بودند جالب بود. محصولاتشان هم به 29 كشور صادر ميشد كه البته در دو كشور سرمايه گذاري مستقيم و احداث كارخانه داشتند
از نكات جالبي كه برايم خيلي با ارزش بود اين بود كه همه مديران به بنيانگذار و مالك قبلي اين كارخانه كه در دوران انقلاب ناچارا كارخانه را رها كرده بود و بعد كارخانه مصادره شده بود ميگفتند مرحوم لاجوردي يا اون خدا بيامرز

همه با احترام از او ياد ميكردند درحاليكه بيشترشان او را نديده بودند. پيش خودم فكر ميكردم كه الان بايد از ديدن اين امكانات بزرگ توليد خوشحال باشم ولي در عوض دلم از اينكه مردان بزرگي مثل مرحوم لاجوردي ها و آقاي دكثر خسروشاهي ها و … را از دست داديم غمگين بودم. اينان افرادي متدين ، خوش فكر و كارآفريني بودند كه با زحمت خود كشور را با ايجاد چنين صنايعي ميساختند

چيز ديگري كه توجهم را جلب ميكرد و البته تكراري شده بود عدم پايبندي شركتها به استانداردها بود. همه اين استانداردهاي ايزو و غيره را ميگيرند كه پز بدهند. هيچ كسي به آنها عمل نميكند. وقتي از مسئول يكي از سالنها در خصوص اينكه محلول آب و صابون كف سالن ممكن است براي كاركنان خطرناك باشد و سالن واقعا لغزنده است و چه فكري كرده ايد سوال كردم شروع كرد به شمردن اينكه ما فلان استانداردها را رعايت ميكنيم و به كارگران آموزش داده شده است و اين قدر ساعت آموزشي داريم و … كه مجبور شدم متاسفانه با كنايه هم كه شده به او بگويم همه اينها را داريد ولي الان كه من ميبينم كف اينجا خطر ناك است. همه اين استانداردها در اين خصوص به شما راهنمايي هاي كرده اند و خود شما هم اعتراف ميكنيد كه آن استاندارد ها را داريد ولي در عمل نتيجه آن چيزي است كه من اكنون ميبينم

به هر حال اين مسئله در تمامي كارخانجات ايران ديده ميشود. مسئله ديگر عدم توجه به هزينه ها در كارخانجات دولتي است. اصلا برايشان مهم نيست كه چند عدد كارتن خالي در روز خراب ميشود يا چقدر ميتوان با تغيير خيلي ساده در چيدن ماشين آلات در هزينه ها صرفه جويي كرد. استفاده از پوكا يوكه پيش كش. اصلا تو اين باغها نيستيم. گرچه كم كم پز شش سيگما بعد از مدل تعالي سازماني دارد همه گير ميشود!!!

از اينها بگذريم سيستم اتوماتيك بسته بندي شان برايم جالب و جديد بود. مشابه اين سيستم را در صنايع ديگر هم ديده بودم ولي سرعت سيستم اين شركت جالب بود. اين شركت همچنين مجهز به ماشين هاي چاپ و ساخت جعبه بود كه با سرعت زيادي انجام ميشد. البته باتوجه به تعداد زياد نام تجاري اين شركت و تنوع محصولات سرمايه گذاري در اين زمينه لازم به نظر ميرسد

مشكل ديگري كه در آنجا عنوان ميشد اين بود كه سازمان بازرسي و نظارت قيمت محصولات را تعيين ميكرد و دولت سوبسيد پرداخت ميكند. همين مسئله باعث مشد كه نتوانند محصولاتي با كيفيت برتر عرضه كنند چرا كه بايد قيمت را در همان حد حفظ كنند و دولت سوبسيد بيشتري پرداخت نميكند. به نظر من اگر ميخواهيم خودمان را براي رويارويي با محصولات دنيا آماده كنيم بايد نظارتهاي محدود كننده دولتي را برداريم. شركتها بايد بتوانند روي پاي خود ايستادن را ياد بگيرند. گرچه همين شركت در حال توسعه بازار خود در ساير كشورهاست و قطعا نيازي به كنترلها و احيانا حمايتهاي دولتي ندارد

ناهار را هم ميهمانشان بوديم و در پايان هم چند نمونه از محصولات را در اتوبوس برايمان تدارك ديده بودند كه كلي شرمنده مان كردند.

اميدوارم همه سروراني كه در راه آباداني كشور با سرمايه گذاري هر چند اندك خود در اشتغال زايي و افزايش توان صنعتي كشور تلاش ميكنند همواره و روز به روز پيشرفت كنند و از نتيجه كارشان لذت ببرند

هنوز یک هفته به اعلام نتایج مصاحبه مونده.
یک طرحی در خصوص ایجاد تغییر در بسته بندی های کاغذهای کامپیوترمان به ذهنم رسیده است که اگر مطمئن شدم که جواب میده و مورد استقبال قرار میگیره فوری اجراش میکنم. باید طوری باشه که اگه کسی نخواست هم بتونه مثل قبل استفاده کنه و لطمه ای از لحاظ عادات همیشگی نخوره. به نظرم حالا که میخوام هزینه تغییر رو قبول کنم بهتره یک فکری برای تغییر طرح چاپ شده روی کارتها هم بکنم. باز پای یک طراح خوش فکر باید وسط بیاد
شاید این کار باعث رونق بشه و شاید هم مشکلاتی پیش بیاره. خیلی ها محصولاتمون رو از روی طرح کارتنهاش میشناسند. اگر این تغییر ناپخته باشه ممکنه به بازارمون لطمه بزنه

علاوه بر آن در فکر یک حمله به یکی از شرکتهای رقیب هستم
باید حساب همه چیز رو بکنم ولی زمان کمی دارم
دارم روش فکر میکنم
تغییر طرح وابتکاری که در ذهنمه روی بسته بندی به زمان نیاز داره. قبل از اون باید از جریان نقدینگی و کنترل هزینه ها اطمینان پیدا کنم. فعلا خیلی فکرم مشغوله و دارم همزمان به چند تا چیز فکر میکنم

در امورات شرکت اصلا تعارف نداشته باشید و ملاحظه نکنید. بخصوص در مسائل مالی که مثل خون رگهای شرکت شما میمونه. ما ایرانی ها عادت داریم همه چیز رو رابطه ای انجام میدیم نه از روی ضابطه. یکی که میاد قسم میخوره باور میکنیم. میگیم بابا طرف به حضرت عباس قسم خورد که به موقع پول منو میده!!
در حالیکه خود من هر مشکلی که در امورات شرکت برایم پیش آمده از همین رو در بایستی ها و خارج شدن از ضوابط است. اگر فلان مشتری امروز به دلایلی نمیتونه پول شما رو بده و باز هم جنس میخواد همین الان بهش بگین که تا این صورت حساب معوق رو تسویه نکنی از جنس بعدی خبری نیست. فردا خیلی دیره. فردا اگر بگین از شما دلخور هم میشه و اصلا یادش نمیاد که روزی شما توی اون شرایط باهاش به اصطلاح راه اومدین و کمک کردین تاابتدا مشکل خودش رو حل کنه بعد مشکل شرکت شما رو.

اگر شما خودتان پایبند ضوابطی که به دلایلی و با توجه به شرایط شرکت صلاح دونستید و برقرار کردید پایبند نباشید دیگران اصلا نگاهش هم نخواهند کرد.
پس حتما یادتون باشه که از ضوابط خودتون خارج نشین.
من هم از همین امروز تصمیم گرفتم برای حل مشکلات مالی شرکتم دیگه از ضوابط بخصوص در مسائل مالی خارج نشم

چیزهایی رو به علاقمندان یاد بدم EFQM راستی دلم میخواد در مورد مدل ارزیابی عملکرد
با اين ارزيابي به اين پرسش پاسخ خواهيد داد كه اين همه كار كيفيتي و سنجش و استاندارد سازي و چه و چه و چه كرديم كه چه؟ آخرش كه چي؟ چه تغييري در سازمان مارخ داده است؟ آيا درست عمل كرده ايم يا خير؟

Blackboard.com رفتم سراغ
دیدم نزدیک به 300 دلار در سال هزینه داره. برای آموزش الکترونیکی و راه دور خیلی خوبه ولی برای من گرونه تازه اصلا نمیدونم چند نفر بخوان چند نفر نخوان
اگر کسی راه حل بهتری داره بهم بگه لطفا.
ضمنا اونایی که علاقمند هستند لطفا یه جورایی خبر بدن. یا اگر از دوستانی که اصلا این وبلاگ رو نمیشناسن ولی فکر میکنید علاقمند هستند که از این طریق یاد بگیرند یه جورایی تعداد داوطلبین احتمالی رو به من اعلام کنند تا اگر تعداد خوب بود و روش آموزش مناسبی رو هم پیدا کردیم شروع کنیم
اگر خوب پیش بریم عناوین دیگه رو هم اضافه میکنم

امروز بعد از ظهر نوبت من بود تا برای مصاحبه آزمون سازمان مدیریت صنعتی برم. صبحش دوستم جناب براتی زنگ زده بود و کمی از اوضاع و موارد بحث اونجا گفته بود. دستش درد نکنه. کلی استرسم رو کم کرده بود.
وقتی رفتم سازمان مدیریت صنعتی یک فرمی به من دادند که مشخصات کلی رو از من سوال کرده بود. مثل همون چیزی که روز اول ثبت نام پر کرده بودیم. شاید میخواستند تطبیق بدهند. بعد هم یک مسئله طرح کرده بودند که باید ظرف 10 دقیقه جواب میدادیم
مسائل هر کسی فرق داشت.
من به مال خودم جواب دادم. بعد مرا به اتاقی که مصاحبه کنندگان حضور داشتند صدا کردند.
سه نفر مصاحبه کننده که قیافه هاشون برام آشنا بود. شاید تو میزگردهای سازمان که تو مجله تدبیر منتشر میشه دیده بودمشون.
هر سه نفر از افراد دانا و با شخصیتی بودند. بر خلاف اینکه در دانشگاه شریف روخوانی انگلیسی بعنوان مواد مصاحبه انتخاب شده است اینجا هر سه نفر از کسب و کار خودم سوال کردند. مصاحبه خیلی خوب بود. من از روند آن راضی بودم. همه چیز فقط برای بررسی توانایی مدیریتی بود. امیدوارم من هم در لیست افراد شایسته ای که انتخاب خواهند شد باشم.