با اينكه عصر از سفر برگشتم و خيلي هم خسته هستم ولي چون مطالب پراكنده زيادي در ذهن براي نوشتن دارم كه اگر نمينوشتمشان ديگر شايد حوصله و فرصت نوشتنشان را پيدا نميكردم لذا تا قبل از فردا ميخواهم ماحصل سفر دبي را بنويسم
مطلب واقعا خيلي زياده و نميدونم از كجا شروع كنم.
بهتره با اين عكس شروع كنم: تصوير بلندترين برج دنيا در حال ساخته شدن
هنوز در حال ساخت است و ميگويند همين حالا دارد از بلندترين برج دنيا جلو ميزند. پايه هاي جلوي تصوير هم مربوط به خطوط متروي دبي هستند كه به سرعت در زمين شني دبي در حال پيشروي است
روز اول نمايشگاه و در زمان افتتاح رسمي آنجا بودم. در طول بازديد از غرفه هاي مختلف در آخر به اين جمع بندي رسيدم كه فعلا از داخل ايران نميتوانم يك شركت بين المللي شوم. نه كه نميشود بلكه فعلا من نميتوانم. يعني من در اين فضا به نظرم نميتوانم شركتم را بين المللي كنم (اين را نوشتم تا به شركتهايي كه توانسته اند بر نخورد. به هر حال يا من استثنا هستم و بلد نيستم يا آنها استثنا هستند و توانستند و راه و چاه را بلد بودند).
از همه تلخ تر آنكه (البته منطقشان درست است) دبي را به عنوان مركز تجاري خاور ميانه قبول دارند و حاضر نيستند به ايران حتي نگاهي بياندازند و حتي برخي به طور كاملا علني ميگويند كه چون چشم انداز و افق بلند مدتي در روابط با ايران يا از طريق ايران نميبينند ترجيح ميدهند روي دبي سرمايه گذاري كنند كه ريسك كمتري داشته باشند
بسيار برايم تلخ بود. گرچه قبلا هم اين موضع مشخص بود ولي نه به اين شدت. بسيار سخت است كه با توضيح بيشتري بنويسم. اميدوارم خودتان روي موضوع عميق شويد و مطلب را بگيريد
امارات به مركز تجاري خاور ميانه تبديل شده است و شايد در چند دهه آينده جوامع بين المللي نيازي به مراوده تجاري با ايران نداشته باشند. ايران با همه امكانات فراوان در تامين نيازهاي منطقه ديگر حتي يك بازار جذاب هم براي فروش كالا نخواهد بود (به خاطر روابط ديپلماتيك و فشارهاي ناشي از تحريمهايي كه آغاز شده است) و مفهوم اين جمله بسيار تلخ است و نوشتن چنين چيزي بسيار سخت.
ظاهرا كشورهاي مخالف سخت در تلاش هستند تا اهميت اقتصادي ايران را در جامعه بين الملل كمرنگ تر نمايند و به قولي ايران را در همه زمينه ها دور بزنند و سرمايه گذاري هاي عظيم در امارات و قطر و بحرين و عمان در جنوب و افغانستان و حتي جمهوري آذربايجان در شرق و شمال به نظرم در همين راستا است
ظاهرا قانون جديدي هم براي اعمال فشار بيشتر اقتصادي با محدود كردن روابط تجاري امارات با ايران در شرف تصويب در دولت امارات است. خبرش را در اينجا نيز ميتوانيد بخوانيد.
http://www.econews.ir/main1.asp?a_id=29927
من اميدوارم به همت كارآفرينان ايراني و تلاش دولت هرچه زودتر اين وضعيت تغيير كند. گرچه بعيد ميدانم كارآفرينان به تنهايي كاري از پيش ببرند چون اين دولت است كه ميتواند روابط سياسي و اقتصادي بين الملل كشور را بهبود بخشيده و تنظيم نمايد و تغييرات لازم را اعمال كند
به هر حال تغيير فضاي كسب و كار كار كارآفرين يا يك و يا چند شركت نيست. كار دولت است و به نظرم استارتش در بهبود روابط بين الملل زده ميشود
مجله شماره 35 مواد شيميايي شهريور 86 در صفحه 54 اش مطلبي را از مصاحبه با مدير عامل شركت توسعه صنايع پلاستيك ايران ذكر كرده است با عنواني بسيار گويا ” توليد كننده واقعي از همه جا رانده و از همه جا مانده است”
بسياري از غرفه داراني كه حتي ميخواستند روي ايران فكر كنند از مشكل تعاملات بين بانكي گلايه ميكردند. بيشترشان از عدم وجود آينده اي اميدوار كننده براي تجارتشان با ايران ناراحت بودند.
امارات كه فقط يك مرز آبي بسيار كوچك با ما فاصله دارد حتي گلهايش را از هلند وارد ميكند و ما نتوانسته ايم حتي يك قدم كوچك در بازار آنجا حتي براي ميوه و سبزي (گل كه سهل است) ايجاد كنيم.
شايد بد نياشد بدانيد كه سراميكهايي كه در جبل علي توليد ميشوند و بعيد ميدانم حتي از درصد كوچكي از مزايا و امكانات منابع طبيعي كارخانجات ايراني برخوردار باشد محصولاتش تماما به اروپا و مخصوصا ايتاليا و همه منطقه خاور ميانه صادر ميشود و اصلا فروش داخلي ندارد و مديرش ميگفت حيف است كه فرصت ساخت و سازهاي داخل امارات را از دست بدهيم و در فكر ايجاد كارخانه اي با 5 برابر ظرفيت براي پاسخ به نيازهاي داخل امارات بود.
دبي كه كل جمعيتش تازه دارد به يك و نيم ميليون ميرسد (جمع دبي و شارجه نزديك به 2 ميليون نفر است) فقط نزديك به 30 ميليون نفر ساكن غير مقيم دارد (مثل توريست و كارگر و …)
وقتي در دفتر يكي از تجار آشناي امارات در مورد محصولات ايران صحبت ميكرديم ماجراي يكي از بهترين و با كيفيت ترين محصولات پزشكي ايراني را كه به مراتب از نوع آمريكايي اش بهتر است را شنيدم كه فقط و فقط به صرف ايراني بودنش خريدار ندارد!!! در حاليكه هيچكس در خصوص كيفيتش شكي ندارد ولي مشتري تا نام ايران را ميشنود از خريدش صرف نظر ميكند.
تصور كنيد احوال مرا وقتي كه ميشنيدم ايشان حتي آن كالا را به نصف قيمت پيشنهاد داده و باز هم از خريدش امتناع كرده اند.
اينها حرفهاي بازار گرم كن يك تاجر نيست. مداركش موجود بود.
عامل اصلي اش هم اين است كه هر كسي ميتواند در بازارهاي خارجي دست فروشي كند و نام محصول ايران را بد نام كند و كمتر شركت ايراني قواعد ماركتينگ و حضور موثر در بازار را ميداند و آنها هم كه ميدانند با قوانين متغير نميتوانند برنامه ريزي بلند مدت داشته باشند و باز همين عامل باعث ميشود به منافع كوتاه مدت فكر كنند و شرايط براي محصول ايراني هميني ميشود كه شده است.
با اين اوصاف تصور صادرات كاغذهايمان از ايران را بوسيدم و گذاشتم كنار.
اما حتما روي توليد در خارج از كشور كاغذهايمان براي ورود به بازارهاي بين المللي بطور جدي كار خواهم كرد. با همان نام تجاري و البته بدون درج ساخت ايران!! نمونه هاي واقعي براي اين كار زياد داريم. مثلا كوكا كولا ساخت مشهد. روي صادرات كلاسورهاي بايگاني و زونكنها از ايران هم همزمان فعاليت خواهم كرد. شايد از طريق فعاليت در دبي بتوان مشكلات صادرات زونكن از ايران را هم دور زد و كالاي ساخت ايران را بتوانم به آنجا برسانم
پس از بررسي هاي ابتدايي و اگر نتايج مطالعات اوليه مثبت بود شايد لازم باشد يك ماه يا دو ماه مستقيما در بازار آنجا باشم و كارها را برنامه ريزي كرده و از نزديك پيگيري كنم.
اگر جواب خوبي گرفتم كار را با نيروي بيشتري در آنجا دنبال خواهم كرد و اگر هم نتيجه نگرفتم فكر ديگري ميكنم
در هر حال بايد در بازار بين المللي فعاليتم را شروع كنم. چه بهتر كه با برند خودمان غير مستقيم هم كه شده مجبورشان كنم از كالايي با نام تجاري ايراني (نه لزوما ساخت ايران) با احترام ياد كنند. حداقل محصولات شركت ما بايد اينگونه باشند.
ميخنديد؟
حالا ميبينيم
از اینکه برای خواندن این پست وقت صرف کردید سپاسگزارم
خواندن کامنتها، یادداشتها و نقطه نظرات شما شیرین ترین لحظات مرا در این وبلاگم شکل میدهد
لطفا نقطه نظرات خود را در خصوص این پست برایم بنویسید.
برای اشتراک مطالبم روی این تصویر کلیک کنید
