بایگانی دسته بندی: مدیریت

شرکتها چگونه بزرگ میشوند؟
آیا واقعا معیار بزرگ بودن شرکتها تعداد پرسنل بیشتر است؟ در دنیای دیجیتال آیا جنس یک شرکت دیجیتالی با جنس دیگر شرکتها برابری میکند؟

مدتی است ذهنم مشغول این موضوع شده که از کمک و همراهی یک مدیر در شرکت استفاده نمایم.
سالها قبل که شرکت رشدش را آغاز کرده بود ترجیح داده بودم به جای آنکه مدیران ارشد را به کمک دعوت کنم، کارشناسانی را جذب کنم تا به منظور قرار گرفتن در جایگاه مدیران ارشد در درون شرکت تربیت شوند.
شاید فلسفه این کار بسیار درست باشد و آن زمان هم از نظر من کاملا درست بود ولی امروز معتقدم برای کارهای بزرگتر و مسئولیتهای بیشتر باید از آدمهای با فکر بلند استفاده کرد. چون فرصتی برای تربیت افراد برای پستهای حساس وجود ندارد و سازمان نیاز دارد تا فورا اقداماتی را صورت داده و تدابیری را بیاندیشد.
آدمهای کوتوله (از نظر فکری) چون معمولا تا نوک بینی شان را میبینند علاوه بر آنکه به زمان بیشتری برای ظرفیت سازی و آمادگی پذیرش مسئولیت بیشتر و کسب مهارتها و دانش و رفتار و شخصیت برای تصدی پست بالاتر نیاز دارند ممکن است از عهده مسئولیتهای بیشتر و قابلت مدیریت ارشد نیز بر نیایند(همانطوری که من در شرکت دیدم که بریامدند) چرا که هر چقدر در طبقات سازمانی یک شغل بالاتر میرویم نیاز به تخصص و اندیشه و وسعت دید و تجربه بیشتر و بیشتر میشود تا کارهای اجرایی روز مره. به عبارتی ساده تر نیاز به مهارتهای رهبری بیشتر میشود تا مهارتهای مدیریتی.
برای همین رساندن افراد عادی به آنجا واقعا برای سازمان هم هزینه بر است و هم سرمایه بر که اولی به مراتب از اهمیت بالاتری برخوردار است همانطوری که 5 سال پیش چون هنوز این افراد قادر نبودند سکانها را به دست بگیرند و به عبارتی هنوز مراحل آموزش و پرورش آنها تکمیل نشده بود نتوانستندزمانی که با بحران مواجه شدیم به کمک من بیایند. در حالیکه اگر افراد با تجربه تری را مستقیما برای هدایت زیر مجموعه و از خارج از سازمان منسوب میکردم شاید در زمان کوتاهتری بیشتر رشد میکردیم و در زمان بحران هم آمادگی کافی برای همفکری بیشتر برای سازمان به وجود می آمد.

از نظر من بزرگی و کوچکی شرکت اصلا در مقطع زمانی قابل قیاس نیست بلکه در بعد زمانی قابل سنجش است. شرکتی که در سال جاری 500 نفر پرسنل دارد شرکت بزرگتری نسبت به شرکتی که 300 نفر پرسنل دارد محسوب میشود حال آنکه چه بسا شرکت 300 نفریاز 10 سال پیش فعالیت میکند و بعدها میبینیم که 20 سال دیگر هم هنوز فعال است اما شرکت 500 نفری بزرگی که در مدت کوتاهی باخرید یک ساختمان بزرگ با گنجایش 500 نفر شکل گرفته بود بعد از چند سال نامی از آن باقی نمانده است.
صحبت از نام سازمانهاشد به جاست که از شما دعوت نمایم این مقاله تلخ برند کشی در ایران به قلم آقای حامد بهداد را در وبلاگ آقای مظاهری بخوانید.

برای همین هم فکر میکنم برای رشد دادن شرکت و بزرگتر نمودن آن (تعریف خود من از بزرگی سازمان بزرگ بودن سهم بازار و اعتبار و عمق نام تجاری در جامعه و فضایی که سازمان در آن به کسب و کار مشغول است میباشد) باید آدمهای بزرگ را در پستهای مدیریت ارشد منسوب نمود تا خود آنها زیر مجموعه را شکل دهند.
برای همین با توجه به اینکه حجم امور روزانه ام و تعدد موارد و موضوعات تصمیم گیری ام زیادتر شده و از طرفی عمق فعالیت شرکت در تک تک گروههای محصولی در حال افزایش است شرکت را آماده استقبال و پذیرش مدیران ارشدی کنم که بتوانند با شکل دادن به زیر مجموعه بهترین نتیجه را در حوزه فعالیت خودشان بدست بیاورند و زمینه رشد پرسرعت تری را برای شرکت فراهم آورند و خودشان نیز حاصل زحماتشان را استفاده کنند.
افرادی با افق دید بلند و فکر باز و خلاق بهتر میتوانند با من همفکری نموده و تصمیم سازی نمایند. افرادی که به نراتب بیشتر و بهتر از خود من بدانند و بیندیشند و تحلیل نمایند.

خلاصه اینکه اگر تمایل دارید، از حالا خودتان را کاندید کنید تا پروسه انتخاب را آغاز کنیم. در حال حاضر به تخصصهای فروش و بازاریابی برای پستهای مدیریت محصول می اندیشم و ترجیح میدهم که آهسته و پیوسته رشد کنیم.

در همینجا از عزیزانی که با کامنتهایشان در پستهای قبلی مرا دلگرم نمودند سپاس گزاری میکنم.

همانطور که در جریان قرار گرفتید جنگ قیمتی که در بازار کاغذ کامپیوتر توسط یکی از رقبایمان آغاز شده بود و عکس العملهایی نیز از طرف ما و سایرین به دنبال داشت در نهایت منجر به این شد که رقیب ما با جلب حمایت دولت و استفاده از گواهی عدم ساخت تعرفه واردات برای کاغذ کاربن لس را بالاتر برد تا فشار تامین کالای جانشین خودش را کاسته و ما را در تنگنا قرار دهد و گرچه ما و سایر شرکتها موفق شدیم قیمت ها در بازار را کنترل کنیم و دامپینگ شکست خورد اما محدودیت در دسترسی به کاغذی که منحصرا توسط یک شرکت تولید میشد تنگناهایی را برایمان فراهم نموده بود.
از آن زمان فکر تاسیس یک واحد صنعتی به منظور تولید کاغذ کاربن لس و شکستن انحصار در راستای برنامه های استراتژی رشد عمودی شرکت در سرم بود تا اینکه اواخر خرداد و اوایل تیر ماه بود که قرارداد همکاری مشترک Joint Venture میان شرکت ما و یک شرکت سرمایه گذار در صنعت کاغذ سازی بسته شد و کارهای مربوط به راه اندازی واحد تولید کاغذ کاربن لس در شیراز آغاز گردید. حالا چرا در شیراز به خاطر محاسبات اقتصادی مختلفی است که اگر فرصت شد در مبحث مکان یابی به آن خواهم پرداخت.
در آستانه عید سعید فطر نمونه های اولیه مان تولید شد.
خوشبختانه کیفیت محصولات نسبت به تولید مشابه داخلی و حتی برخی کاغذهای وارداتی به مراتب در سطح بهتری قرار دارد و با ایجاد راه حلهایی برای مشکلاتی که تجربه آنرا در استفاده از رولهای کاربن لس داشتیم استفاده از رولهای کاربن لس خودمان را برای شرکتهای فرم سازی مقرون به صرفه تر نمودیم.
تست های اولیه تقریبا از اواسط شهریور آغاز شده بود.
خوشحالم که امروز همزمان با این روز مبارک خبر ارائه رولهای کاربن لس رادان را منتشر میکنم.
با شکسته شدن انحصار این محصول نه تنها دسترسی به منبع کاغذ بسیار مطمئن کمک خواهد نمود تا با سرعت بیشتری نسبت به فتح بازار کاغذهای کامپپیوتر کاربن لس پیش برویم بلکه به عنوان خط جدیدی در فعالیت و کسب و کار شرکت، ضمن توسعه ارتباط ما با سایر شرکتهای همکار در تولید فرمهای بهم پیوسته، زمینه استفاده بهینه از ظرفیتهای خالی یکایک آنها فرصت افزایش برون سپاری و رشد افقی را نیز برایمان فراهم خواهد نمود که فکر میکنم قدم بسیار مهم و استراتژیکی در جهت صادرات و توسعه سهم بازار محصولاتمان باشد.
در آینده نزدیک (شاید دو ماه بعد) با نصب دستگاه رول شیتر تولید انبوه کاغذهای کاربن لس به صورت بند نیز آغاز خواهد شد. فعلا که قصد ندارم در این بازار جنگ قیمت راه بیاندازم بلکه با کیفیت و مرغوبیتی که همواره شعار رادان بوده است به یاری خدا موفق خواهم شد بیشترین سهم بازار را در کاغذهای کاربن لس نصیب رادان نمایم.

ضمنا با راه اندازی وبلاگ شرکت به آدرس weblog.radantahrir.com خبرهای شرکت را داغ داغ به اطلاعتان خواهیم رساند

داشتم با خودم فکر میکردم که آیا اگر خودرو من بهترین سیستم ترمز دنیا را داشته باشد این به آن مفهوم است که هرگز تصادفی در کار نخواهد بود؟
البته که پاسخ منفی است. ولی نه آنطور که شما تصورش را میکردید. هر چقدر سیستم ترمز بتواند ماشین را سریعتر متوقف نماید احتمال تصادف با مانعی که به سمتش میرویم کمتر میشود. تا اینجای کار درست.
ولی به همان میزان احتمال تصادف خودرویی که با سرعتی برابر با سرعت ما پیش میرود به خودروی ما بیشتر میشود. چون سیستم ترمز ما بهتر عمل کرده و زودتر متوقف میشویم در حالیکه ماشین پشت سری هنوز مشغول کم کردن سرعت است و متوقف نشده است.
حالا این چه ربطی به مباحث بلاگ من داشت؟
پیام این عبارت در این است که همیشه های تک Hi-Tech بودن به معنای نزدیک شدن به موفقیت و برتری قابل توجه و قابل لمس نسبت به رقبا نیست چرا که همانگونه که در مباحث تفکر سیستمی بارها به آن اشاره میکنم سیستم وابسته به عوامل قبل خود (تامین کننده) و عوامل بعد از خود (مشتری) میباشد.

در وبلاگ ذهن خاکستری این جمله زیبا را خواندم که:
زندگی تاس خوب آوردن نیست، تاس بد را خوب بازی کردن است

این همان هنر مدیریت است. هنر زندگی است. به جای نالیدن از زمین و آسمان باید فکر کرد و شرایط را خوب درک کرده و با حواس جمع و تدبیر قدم برداریم.
اشتباه هم که اصلا مربوط به بنی آدم است. ترس ندارد. وقتی اشتباه کردید دوباره شروع کنید و از اشتباه درس بگیرید.
نیروی تغییر 10 برابر را که در پستهای قبلی به آن پرداخته بودم که یادتان هست؟
دارم به نظریه جدیدی در ذهنم میرسم. بیشترش هم ناشی از تعمق شدنم در موضوع “بازاریابی درونی” است. همان چیزی که در موضوع بازاریابی دیجیتال از آن به عنوان پارادایم جدید یاد میکنم و هنوز نمیدانم چه اسمی برای آن بگذارم که مفهومش را برساند.
به نظرم تغییر شگرفی رخ داده است که به شدت به تکنولوژی وابسته است. آیا میتوان برای استفاده از نیروی فوق العاده اش در صورت فراهم نبودن تکنولوژی آنرا دور زد؟
سعی میکنم سر فرصت مقاله ای در این خصوص برای کنفرانس بازاریابی تهیه کنم و کتابش را هم آماده کنم. البته فرصت زیادی هم باقی نیست و سعی خواهم کرد به جای ارائه سخنرانی 20 دقیقه ای آنرا به صورت کارگاه برگزار کنم. متاسفانه مشغله فکری ام این روزها بسیار زیاد است و دارم سعی خودم را میکنم تا چند هندوانه را با هم بردارم.

سعی میکنم در پست بعدی به موضوع زنجیره ارزش در شبکه توزیع و محاسن و مضرات بودن یا نبودن آن بپردازم و البته اگر توانستم مطلب این پست را با ذهن آرامتری سرو سامان بدهم

نمیخواستم بدون مطالعه بیشتر در خصوص جنرال موتورز و علل ورشکستگی آن چیزی بنویسم ولی رفتار گوینده خبر ساعت 21 مجبورم کرد بنویسم. نحوه پخش این خبر به گونه ای بود که انگار با ورشکست شدن جنرال موتورز آمریکا اقتصادش فلج و ورشکست شده و یا اینکه کشور ما به برتری خاصی در کل جهان دست یافته است.
حتی گزارشی که در حین این خبر پخش میشد نیز شعف و شور عجیبی را منتقل میکرد.
به هر حال ورشکست شدن این کمپانی بزرگ برای علاقمندان مباحث مدیریت موضوع مطالعاتی بسیار خوبی است.
شرکتی که تا سال 2008 رکورد دار فروش خودرو جهان بود و رکورد آن در سال 2008 توسط تویوتا شکسته شد از سال 2004 زیان ده بوده است.
این زیان دهی طولانی قطعا نتیجه ای جز بالا رفتن بدهی های شرکت نمیتوانست داشته باشد.
زیان دهی شرکت میتواند ناشی از دمپینگ پنهان و یا عرضه محصولاتی باشد که هزینه سرمایه گذاری اش را جبران نکرده و یا اینکه بخاطر رقابت شدید ناچار بوده است با حاشیه سود منفی در بازار حضور داشته باشد.

این سومین ورشکستگی بزرگ در طول تاریخ امریکا و بزرگترین ورشکستگی در صنعت این کشور محسوب می شود.
قرار است به محض ورشکستگی جنرال موتورز 30 میلیارد دلار از محل منابع مالی امریکا در اختیار این شرکت قرار می گیرد تا قدرت رقابت آن در برابر خودروسازان آسیایی افزایش یابد.
بر اساس طرح ورشکستگی جنرال موتورز طی 60 تا 90 روز حجم این شرکت تا حد قابل ملاحظه ای کاهش می یابد و جنرال موتورزی کوچک تر ظهور خواهد یافت. در راستای این سیاست 11 مرکز جنرال موتورز به طور کامل تعطیل خواهد شد و سه مرکز دیگر نیز به طور موقت تعطیل می شوند. همچنین از 54 هزار نیروی کار فعال در امریکا 21 هزار نفر اخراج خواهند شد.

جنرال موتورز در سال 1908 تاسیس شد و در طی سال های 1931 تا 2008 رکوردار فروش خودرو در جهان بود اما از سال 2008 به بعد شرکت ژاپنی تویوتا به پرفروش ترین شرکت خودروسازی در جهان تبدیل شد. سهم جنرال موتورز از بازار خودرو در سال 1954 ، 54 درصد بود که این رقم در سال 2008 به 22 درصد کاهش یافت.
آخرین سالی که این شرکت از فعالیت های خود سود بدست آورد سال 2004 بود. طی سال های 2005 تا 2008 این شرکت به طور مداوم زیان کرده و تا کنون حجم زیان های این شرکت به 88 میلیارد دلار رسیده است
دولت آلمان نیز به منظور حمایت از اپل که تحت تاثیر مستقیم جنرال موتورز آمریکا میباشد تدابیری را اندیشیده است.
جنرال موتورز برای مردم آمریکا تنها یک شرکت خودرو سازی نبود.

اعطای کمک مالی بعد از اعلام ورشکستگی شرکت شاید تنها به خاطر این باشد که دولت آمریکا مایل است مدیریت شرکت را به دست گرفته و هیئت مدیره را کلا تغییر دهد.
حتما در فرصت مناسبی نقطه نظرات خودم را در خصوص علل این مسئله که بسیاری آنرا به بحرانهای اخیر مرتبط میدانند خواهم نوشت. من معتقدم جنرال متورز میتوانست ورشکست نشود.
به هر حال از دور نمیتوان گفت لنگش کن!

به دنبال تغییر قیمتها در فرمهای بهم پیوسته خوشبختانه برخی مسائل فنی و کیفی محصولاتمان به ما کمک کرده است تا در گسترش سهم بازار بهتر برنامه هایمان را پیش ببریم. تمایز امتیاز بزرگی است که در طول سالیان گذشته برایش بهای زیادی پرداخته ایم و اینک بیش از گذشته به کارمان می آید. خوشبختانه در بازار کاغذ ایران “برند” شناخته شده ایرانی خیلی کم داریم و این به ما کمک میکند با سهولت بیشتری از برتری برند رادان نسبت به سایر برندها و یا محصولات بی نام استفاده نموده و در بازار پیش برویم.
این سهولت به این معنا نیست که مانند یک لیوان آب خوردن و یا در یک چشم بر هم زدن به همه هدفهایمان برسیم بلکه منظور من این است که با هزینه و زمان کمتری خواهیم توانست هدفمان را محقق کنیم.
از طرفی چون تنها شرکتی هستیم که در چند گروه محصول کاغذهای اداری فعالیت میکند باید حواسم را به چند بخش مختلف متمرکز کنم که انرژی زیادی میطلبد. من هم که عاشق کار هستم. کاری که نتیجه مورد انتظارم را بدهد هیچ وقت خسته ام نمیکند.
کسب و کار همیشه جدی است خصوصا زمانی که رقیبی یا برای حفظ بقاء و یا برای تهدید بقای دیگران دست به اقدامات تحریک آمیزی بزند.

گاها با خودم فکر میکنم این وبلاگ اگر توسط رقبا رصد میشد چقدر وسیله خوبی بود که گرای اشتباهی با آنها بدهم.

به دنبال تغییرات قیمت در ایام اخیر خوشبختانه بسیاری از رقبای ضعیف به دام کاهش قیمت به شرط کاهش کیفیت دچار شده اند و این بسیار برایمان مغتنم و مبارک است!!
یکی از مشکلاتی که در حال حاضر سرعت ما را کند کرده است نبود ابزار اطلاع رسانی سریع و مناسب است که البته برای همه ما و رقبایمان عمومیت دارد.
قریب 98 درصد مخاطبین فروشندگان مجدد (فروشگاههای عرضه کننده) در سراسر کشور ایمیل ندارند و بیش از 60 درصد آنها به سراغ اینترنت نمیروند!! و ترجیح میدهند لیستهای جدید قیمت و یا هر خبر دیگری به صورت مکتوب و حاضر و آماده به دستشان برسد. نسبت به فکس هم تمایل زیادی ندارند چون کیفیت فکسها همیشه 100% نیست و به کار مراسلات چند صفحه ای نمیخورد و اگر سطری به دلیلی ناخوانا باشد درخواست ارسال پستی آنرا میکنند. سرویس تلفن و فکس گویا ما با همین مشکل مواجه شد.
با پیام کوتاه هم که نمیتوان اطلاع رسانی کرد و فقط میتوان با خبرشان کرد!
میماند سرویس قدیمی که همان پست است. پست هم خوب از این آب گل آلود ماهی میگیرد. برای پستهای عادی هیچ تظمینی برای وصول مراسالات وجود ندارد و باید دست به دامن پست پیشتاز 300 تومانی یا پیشتاز دو قبضه 1000 تومانی شد که هزینه زیادی برای اطلاع رسانی انبوه و مکرر میباشد.
در هر حال فعلا با همین ابزارها پیش میرویم تا بعد از فعال شدن پورتال خاص اینترنتی مان آنها را مجبور کنیم به خاطر منافع خودشان هم که شده از آن استفاده کنند.
تا اینکه فرصتی پیدا کنیم و طرحی در این خصوص بیاندیشیم.

اینکه استاندارد خودرو یکسال عقب افتاد خیلی برایم عجیب بود.
آن هم در کشوری که بالاترین نرخ تصادفات رانندگی را دارد. در شرایطی که بسیاری از کالاهایی که تاثیر کمتری در به خطر افتادن جان انسانها دارد مشمول استانداردهایی هستند که گاها حتی با توقف تولید جهت انتظار اخذ نشان استاندارد نیز مواجه شده اند.
بخصوص اینکه در رسانه ها اعلام شد که حتی سیلندرهای گاز خودروهای گاز سوز نیز استاندارد ندارد! که بیشتر برایم عجیب بود.

چند وقتی است PDA مدل جسجار که داشتم دیگه کاملا از کار افتاده و لنگم گذاشته است.
اگر تجربه استفاده از کامپیوترهای جیبی را داشته باشید و از آن کار کشیده باشید میدانید که نمیتوانید آنرا به بهترین گوشیهای موبایل هم ترجیح دهید.
برای همین به بررسی مدلهای مختلف HTC پرداختم ولی هنوز نتوانستم یکی را انتخاب کنم چون قیمت مدلی که صفحه نمایش مناسبی داشت و شبیه آی فون هم بود حدود 800 هزار تومان است که البته صفحه کلید هم ندارد و مدلهای دیگر صفحه نمایش بسیار کوچکی دارند که به کار من نمی آید.
راهی که به نظرم رسید جدا کردن موبایل از PDA است و تهیه یک PDA که قابلیت تلفن همراه را ندارد و قیمتش با مشخصات فنی مورد انتظارم نصف قیمت مشابه تلفن دار آن است. اکثر PocketPC های مدل HP (Ipaq سابق) چنین هستند.
اما ایراد کار این است که باید دو وسیله همراه داشته باشم.
یک راهش هم این است که الگوی مصرفم را اطلاح کنم و کلا از راه حل دیگری استفاده کنم.
اگر از شما دوستان کسی در این خصوص تجربه و یا اطلاعاتی دارد و یا شناختی از قابلیتهای وسایل مختلف دارید(بخصوص انواع فاقد قابلیت تلفن همراه) که میتواند مرا کمک کند ممنون میشوم راهنمای کنید. (سایتهایشان را دیده ام. دنبال تجربه ایرانیان میگردم(