بایگانی دسته بندی: روزمره

از من دعوت شده تا در یکی از پنلهای مدیریتی روز اول نخستین همایش ملی نگهداری و تعمیرات بهره‌ور فراگیر حضور داشته باشم.
باعث خوشحالی بنده خواهد بود اگر بتوانم با وبلاگ نویسان محترمی که در زمینه تعمیرات و نگهداری می نویسند و در آنجا حضور خواهند داشت از نزدیک دیداری داشته باشم.
گرچه صبح اول باید در جلسه هیئت حل اختلاف دارایی که برایمان وقت تعیین نموده اند شرکت کنم و اگر به موقع تمام شود خودم را برسانم، ولی امیدوارم تاخیر نداشته باشم.
قبلا از لطف و بزرگواری دست اندرکاران این همایش که بنده را قابل دانسته اند تشکر میکنم.

پ.ن: حیف است این مطلب را نخوانید.

سومین هفته را در شرایطی به پایان رساندم که تازه توانستم از خیل عظیم اطلاعات درست و نادرستی که از گوشه و کنار سازمان به گوشم میرسد بتوانم نگاهی به بیرون سازمان بیندازم.
فعلا در خصوص پرداخت مطالبات گذشته کادر فروش گامهای اساسی برداشته ام.
نارضایتی شغلی و بروکراسی بسیار عجیبی در اینجا حاکم است.
دوست ندارم از وضعیت شرکت بنویسم. به هر حال دلم نمی خواهد کسی از این مطالب استفاده نادرست نماید.
برای همین بیشتر سعی خواهم کرد مطالبی که کاربرد عام دارند بنویسم.
افزایش رضایت شغلی اولین و مهمترین پله ای است که میخواهم در این جا بنا کنم.
با اینکه برخی از افراد این سازمان میخواهند از آب گل آلود و وضعیت کم اطلاعی من سو استفاده هایی بکنند و حتی برخی مرا هالو فرض میکنند ولی با این حال اجازه میدهم هر طور که تصور میکنند به من اطلاعات برسانند. درست یا نادرست.
ولی من دارم کار خودم را میکنم. همین اطلاعات نیز هر کدام گوشه ای از واقعیتهای شرکت را برایم نمایان میکنند.
اما کار سختی در پیش دارم. خیلی از زیر بناها را باید تعریف کنم.
رضایت مشتری چندان برای این سازمان تعریف نشده است. گرچه برایشان مهم بوده ولی عملکرد واقعی سازمان نتوانسته است آن مفهوم را ایجاد کند.
عامل اصلی رسیدن به رضایت مشتری نیز ایجاد رضایت در کارکنان است.
همانطور که اشاره کردم مهمترین اولویت من ایجاد همدلی در دپارتمان فروش و کادر فروش است.
با توجه به تغییرات متعدد مدیریتی اینجا بی اعتمادی زیادی نسبت به برنامه های من حاکم است و این کارم را سخت تر میکند.
ولی از آنجائیکه همه ذهن حسابگری داریم به هر حال عکس العملها باید با عمل بخوانند.
تا حدودی فکر میکنم در کسب اعتمادها موفقیتهایی بدست آورده ام. گرچه اندک هستند ولی برایم امیدوار کننده است.
واحد فروش هر سازمانی جزو واحدهایی است که رضایت کارکنان بیشترین نقش را در کسب موفقیت ایجاد میکند.
در حال حاضر ساختار سازمانی واحد خودم را توانستم تدوین کنم که به زودی به تصویب میرسد. گام مهمی بود و نیاز داشتم که شرکت و ماموریتهایش را به خوبی بشناسم. فیدبکهایی هم از مشتریان شرکت دریافت نمودم که در تغییر ساختار سازمانی بی تاثیر نبود.
گام بعدی من تعریف مجدد سطح کمیسیونهای فروش است. فعلا موتور فروش تقریبا خاموش است.
ضمن آنکه باید وظایف شغلی را نیز تغییر دهم.
تغییر در سیاستهای فروش را که خودش شامل چندین گام است گذاشته ام برای بعدها. چون اگر به یکباره تمام اجزای سیاست فعلی فروش را بخواهم تغییر دهم ممکن است با مقاومت مدیریت مواجه شوم. اولا به خاطر اینکه هنوز قابلیتهای من برای آنها ناشناخته است، دوما اینکه ممن است احساس خطر کنند که میخواهم نبض فروش سازمان را به یکباره در دست بگیرم که باز چون هنوز اعتماد زیادی به قابلیتهای من ایجاد نشده است این کار به طرز کاملا منطقی برایشان تهدید محسوب میشود.
ضمن آنکه قبول دارم تغییرات باید آرام آرام رخ دهد تا مقاومتها را بشکند.
خوشبختانه یکایک کارکنان فروش قابلیتهای بسیار خوبی دارند. فقط نظام ندارند. برای همین هم همگی احساس بی عدالتی دارند. خوشبختانه مدیر عامل به خوبی از من حمایت میکند تا برنامه هایم را پیش ببرم.
فعلا که از دست جلسات طولانی فرار کرده ام تا بهتر روی خود سازمان فروش تمرکز کنم.

به نظرم هر چقدر سازمانها بزرگتر میشوند حساسیت آنها به مسائل ریز مالی و پرسنل و … کمتر میشود. و این یعنی پوسیدن ریشه های یک سازمان و فراموش کردن نکات بسیار مهمی که سازمان به یکایک آنها همچون نخهای یک طناب بسیار قطور وابسته است.

اینجا کارهای زیادی دارم که باید به آن بپردازم. هر گوشه ای که انگشت میگذارم دنیایی کار برای اصلاح فرایندهای پیش و پس از آن در جلوی چشمانم ظاهر میشوند.
به هر حال فقط روی توانایی کارکنانم حساب میکنم. امیدوارم بازی برد-بردی را آغاز کنیم

به روزهای پایان سال نزدیک میشویم. با نیمچه تعطیل شدن مدارس خیابانها کمی خلوت تر شده است و برعکس آن مسیرهای منتهی با بازار و مراکز خرید شلوغتر.
در این میان فقط آرزو میکنم هیچ مردی زیر بار سنگین مخارج و هزینه ها پیش همسر و فرزندانش شرمنده نشود و بتواند هدیه مناسبی برایشان تهیه کند و از عهده مخارج روز افزون بر بیاید. متاسفانه گرانی در چند روز اخیر شدت یافته است. برای خرید کامپیوتری برای مطب برادرم متوجه شدیم که بسیاری از کسبه با تلقی اینکه قیمتها از ابتدای سال آینده افزایش چشمگیری خواهد داشت از فروش برخی کالاها خود داری میکنند.
چند سال قبل چنین صحنه ای را تجربه کرده ام. قیمتهای ماشین های اداری روز به روز و حتی چند ساعت به چند ساعت افزایش پیدا میکرد. فروشنده بازنده بود. چون برای خرید همان کالایی که فروخته است باید پول بیشتری می پرداخت.
ولی به هر حال این وضعیت با توجه به اینکه معیشت افراد را به خطر میاندازد زیاد دوام نیاورد و بالاخره رشد قیمتها به سقف رسید و متوقف شد. به عبارتی عرضه و تقاضا در قیمتی به توافق رسیدند.
اینبار ولی ایام تعطیلی و مصادف شدن این قضیه با ابتدای سال که همیشه برخی نرخهای جدید در بنزین و تعرفه آب و گاز و برق و حتی هزینه سفر (بلیط اتوبوس و هواپیما و … نرخ تاکسی ها) و … اعمال میشود کمی فرق میکند و ممکن است به تورم شدیدی در ابتدای سال دامن بزند. امیدوارم که اینگونه نشود

مطب برادرم هم قرار است در ایام تعطیل کارهای تعمیرات و نقاشی و ساختمان و نصب تجهیزاتش انجام شود و به مبارکی از ابتدای سال کارش را شروع کند.
خبرش را برایتان خواهم نوشت. بدلیل آنکه عضو هیئت علمی دانشگاه آلمان است و نیز چون جزو 8 نفری است که باید در سطح بین المللی به گسترش این دانش از طریق تدریس در دوره های آموزشی تخصصی و کارگاههایی که از طرف دانشگاه برای دندانپزشکان در سرتاسر جهان برگزار میگردد کمک نمایند و نیز به خاطر همکاری در کلینیک تخصصی لیزر دانشگاه آلمان در امارات نیز همکاری نماید شاید همیشه در مطب نباشد. ولی باید کارها را طوری تنظیم نماید که همه چیز در جای خودش به خوبی پیش بروند و به مطبش هم خوب برسد.

توافق من نیز برای همکاری با شرکت بدرسان الکتریک نماینده انحصاری محصولات مولینکس و لوازم خانگی توشیبا و کروپس با سمت مدیر ارشد فروش حاصل شد و از ابتدای سال نو و بعد از تعطیلات همکاری من با آنها رسما آغاز خواهد شد.
وظیفه من افزایش فروش است. البته یک دپارتمان با کلی پرسنل و شعب و نیروهای فروش گسیخته از هم را باید از نو سازمان دهم.
فکر میکنم بیشترین زمانم صرف سازماندهی مجدد با توجه به آنچه در دست دارم و آنچه باید داشته باشم گردد ولی پتانسیل بسیار زیادی برای افزایش بازار وجود دارد که امیدوارم در زمان اندکی به نتایج مطلوبی برسم. خلاصه که رقبا دوستانه برید کنار که دارم می آیم.

خیلی دوست داشتم مشکلات و موفقیتها را برایتان اینجا شرح دهم ولی عملا به دلیل حفظ مصالح سازمانی از این کار خودداری خواهم کرد و شاید فقط مثل گذشته به مباحث مدیریتی بپردازم

به هر حال سال جدید را در سازمانی جدید آغاز خواهم کرد.
فردا آخرین فرصت برای بازنگری توانمندی های کارکنان خوبم است تا مطمئن شوم کاملا به کارها آگاه هستند. خوشحالم که در این مدت توانسته ام از کارکنانم افرادی بسازم که امروز بتوانم شرکت را به آنها بسپارم.
شاید بزرگترین موفقیت من همین باشد