بایگانی دسته بندی: اجتماعی

امروز فرصت كردم دستي به سر و روي وبلاگم بكشم. تصميم دارم در خصوص ارائه آنچه به تجربه يا با مطالعه كسب كرده ام بيشتر تلاش كنم. يك نظر سنجي هم اضافه كردم كه خوشحال ميشوم نظر خود را در آن انعكاس دهيد.
فكر كنم از عناوين اضافه شده در وبلاگم بتوانيد متوجه شويد كه ميخواهم چه كار كنم. شايد كاري كه خواهم كرد به نوعي سنت شكني در ميان خودمان باشد. معمولا ما دوست نداريم ديگران از تجارب ما استفاده كنند.
وقتي به مطالعه داستانها و چالش ها و ماجراهاي موفقيت مديران بزرگ دنيا مشغول ميشوم هميشه افسوس ميخورم كه چرا از مديران ايراني كمتر كسي چنين كاري ميكند. چرا افرادي مثل دكتر دراكر يا آقاي تام پيترز در دنيا به صورت حرفه اي كار ميكنند در حاليكه تجارب مديران ما هرگز در همان سطحي كه هستند نيز منتشر نميشود و ما هر ساله شاهد اختراع هزاران باره چرخ توسط مديران شركتهايمان داريم.
مديراني كه اغلب در عمده مسائل حداقل به دليل قرار گرفتن در يك كشور و يك شرايط اقتصادي و سياسي و قوانين مشترك داراي مشكلات مشتركي نيز هستند.
ظاهرا كاري از دست مديران دولت بر نمي آيد. سالهاست كه همه مديران با مشكلات مختلف در كسب و كار خود دست و پنجه نرم كرده اند و كمتر فرصتي پيش آمده است كه به بهبود اوضاع به طور جدي فكر كنيم. گرچه مجالي نيز نيست. گرفتاري هاي مختلف به قدري زياد و گاها پيچيده است كه به ندرت يك مدير ارشد يا يك مدير مياني ميتواند به خود كار فكر كند. مشكلات متعدد فردي يا سازماني از يك طرف و مشكلات راهبردي كسب و كار از طرف ديگر.
هيچ برنامه ريزي بلند مدتي نميتواند صورت بگيرد. مديران بخش خصوصي بايد منتظر تغييرات دائمي برنامه هاي اقتصادي و يا روابط سياسي باشند كه به دليل تصدي 85 درصدي دولت بر اقتصاد تاثير به سزايي بر برنامه هاي كوتاه مدت آنها دارد چه برسد به برنامه هاي بلند مدت.
اگر بانكهاي ژاپن مثل بانكهاي ايران بود هرگز شركت ماتسوشيتا الكتريك (پاناسونيك) ‌پايدار نمي ماند. هرگز جنرال الكتريك يامايكروسافت يا والت ديزني (فروش دو سال قبل اين شركت معادل در آمد نفتي ما بود) ايجاد نميشدند. ولي مشكل صنعتگران ايراني فقط بانكها هستند؟
هرگز نبايد تصور شود عواقب و ذهنيت ناشي از زالو صفت خوانده شدن سرمايه داران يك شبه از بين برود. حداقل بايد يك نسل تغيير يابد.

آنچه از برنامه هاي مختلف بازديد از كارخانجات مختلف خصوصي قبل از انقلاب كه پس از انقلاب مصادره شده و در اختيار دولت بودند دستگيرم شده است اين بوده است كه اكثر كساني كه بار اصلي صنعت كشور را بر دوش گرفته بودند و كارخانجات متعدد و بزرگي را در كشورمان بنا نهاده بودند كه در نوع خود نه در سطح خاورميانه كه در سطح آسيا كم نظير بودند افرادي بوده اند كه با جان و دل و عشق به نام ايران با سرمايه خود و استقراض از نظام بانكي حامي صنعتگر و سرمايه گذاري، بنيان صنعتي را گذارده بودند كه علاوه بر سود دهي به اقتصاد كشور موجب اعتلاي نام ايران ميشدند و وقتي داستانهاي خيرات و رفتارهاي انسان دوستانه آنها را نيز از زبان كارگران قديمي و مديران سابق اين واحدها ميشنيدم جز تاسف به از دست دادن چنين مديراني چيزي ديگري در وجودم شكل نميگرفت. و چه آسان اين سرمايه ها را از دست داديم. سرمايه اصلي خود اين افراد بودند. آنچه ارزش داشت خود اين مديران بودند. چرا كه اكنون سرمايه مادي مصادره شده آنان سالهاست كه دارد بودجه مصرف ميكند.
شركتهاي شهاب الكتريك، ايران خودرو (ايران ناسيونال سابق)، پارس الكتريك، مينو (هم دارويي هم غذايي)، توسعه صنعتي بهشهر، پاكسان و دهها كارخانه بزرگ و كوچك ديگر كه اكنون حضور ذهن ندارم و همه را در طول دوره همكاري با انجمن مديريت ايران بازديد كرده ام. در بخش خدمات نيز از اين افراد كم نداشتيم.
در يكي از روزنامه هاي همشهري هفته قبل ماجراي هتل بين المللي تهران واقع در نبش پل سيد خندان درج شده بود كه واقعا خواندي بود.اگر توانستيد از طريق سايت روزنامه همشهري آنرا بخوانيد. شماره 3799 مورخ 22 شهريور در بخش جامعه ايرانشهر. تنها هتل 5 ستاره اي كه تمام مراحل طراحي و ساخت آن توسط متخصصان ايراني و با سرمايه گذاري آقاي بهمن باتمان قليچ زماني سمبل معماري رو به رشد مدرن و شهرسازي ايراني بود و يكي از زيباترين بناهاي تهران. شايد برايتان جالب باشد كه بدانيد اين هتل با مساحتي در حدود 4 هكتار با 850 اتاق و 4 سالن اجتماعات به همراه يك مجموعه ورزشي تا روزگاري كه رونق داشت يعني تا بهمن 57 از محل درآمدش هزينه هاي جاري 3 بيمارستان در تهران و نيز تامين مايحتاج و هزينه هاي 250 خانواده بي بضاعت تهراني را تامين ميكرد.
چرا داستان اين مديران هرگز منتشر نميشود؟ آيا در صورت انتشار آنها متوجه خواهيم شد كه سرمايه دار لزوما با خون كارگرانش سرمايه دار نشده است؟ يا اينكه ميفهميم كه كساني كه سرمايه هايشان مصادره شده است انسانهاي پليدي نبوده اند؟ اما تا دلتان بخواهد كتاب در باره دربار شاه به چاپ رسيده است. تنها كتابي كه در اين باره ديده ام كتاب مربوط به جناب آقاي دكتر كاظم خسرو شاهي بنيان گذار شركتهاي توليد دارو و سرمايه گذاري البرز و … بوده است كه با عنوان يادداشتهاي كارآفريني به چاپ رسيده است. او كه در زمان انقلاب كشور را ترك نمود و سرمايه اش مصادره گرديد هدفش را از چاپ اين كتاب اينگونه توضيح ميدهد:

شرح مختصر زندگي خانوادگي و توضيح مشروح كار و مديريت من نمونه اي است كه شايد جوانان فعال و كاردان آتي كشور كه به مديريت ميرسند بتوانند از آن بهره بگيرند و اگر ديگر مديران بخش خصوصي دوران پهلوي كه با موفقيت واحدهاي بزرگ صنعتي را ايجاد كرده و توسعه دادند شرح فعاليتها و موفقيتهاي خود را بازگو كنند نه تنها به اهداف من در راه توسعه و پيشرفت و رشد و دوام بخش خصوصي آينده ايران كمك كرده اند بلكه براي نسل فعلي و آتي كشور روشن ميسازند كه ايجاد اكثر صنايع و واحدهاي صنعتي دوران پهلوي نتيجه كوشش ها و تلاشهاي شبانه روزي يكي دو نسل از سرمايه گذاران و موسسان و بخصوص كارآفريني مديران لايق و كاردان آنها بوده و شايعات سوء استفاده يا حسن استفاده اين قبيل صنايع از خزانه ملت و دولت و نفوذ در دولتها به كلي بي اساس و حق ناسپاسي نسبت به آنهاست.

از حسن تصادف در ايام دفاع مقدس هستيم.
همه ما مديون رشادتها و شجاعتهاي مردان بزرگي هستيم كه در طول 8 سال جنگ با تمام وجود جان خود را بر كف گرفتند تا در مقابل تهاجم دشمن به ايستند.
مني كه از جنگ جز ايام موشك باران و بمباران شهرها و يا مشاهده مجروحان جنگي در دوره طرح كاد در بيمارستان ارتش و يا حتي حضور در گارد احترام به اولين گروههاي اسراي آزاد شده جنگ تحميلي در دوران سربازي و يا جز خواندن چند كتاب از آن ايام چيز زيادي نميدانم هرگز نميتوانم از روحيه آن روزگاران و در خصوص آن بزرگمردان چيزي بنويسم.
عظمت و دليري آن بزرگواران بر هيچ كسي پوشيده نيست. اميدوارم حرمت و ياد آنان هميشه و نه در اين ايام و از صميم قلب و نه در ظاهر نگاه داشته شود.

جاي همه آنان در دل ماست. جايشان هيچ وقت خالي نخواهد شد.

این پست رو با استفاده از add-inخود بلاگر از داخل word مینویسم. اولین تجربه است و نمیدونم چي از آب در مياد.
از امروز براي مدتی تنها هستم. خانومم و دخترم رفتند مدتی رو پیش پدر و مادر خانومم بمانند و دیدار تازه کنند و استراحتي. متاسفانه من نتونستم برم. توی راه فرودگاه بارون خوبی بارید و خيلي هوا خوب شد.

دیروز يكي از نمایندگان فروش مان در يكي از شهرها برای صحبت در خصوص مسائل جاری به شرکت آمده بود.
از ساعت 11 تا آخر وقت با هم بودیم.ناهار رو هم رفتیم يكي از رستورانهای نزديك خوردیم.
در خلال اطلاعات مختلف مفیدی كه به دست آوردم يك چيز تازه اي هم ياد گرفتم كه بد نيست شما هم بدانيد و اگر اطلاعات مناسبي در اين خصوص داريد به من و دوستامون اطلاع بدهيد.
ايشون ميگفتند كه من ميتوانم يك شركت تعاوني به اسم مثلا شركت تعاوني كاركنان رادان تحرير ثبت كنم. اعضاي اين نعاوني كاركنان شركت و يا هر كس ديگري كه دوست داشتيم خواهند بود.
بعد از انجام مراحل قانوني ميتوانيم به بانك مسكن مراجعه كنيم و بگوييم كه ميخواهيم براي اعضای تعاونی مسكن بسازيم. آنان زميني را با توافق ما خريداري ميكنند و به پيمانكاران طرف قرار داد خود میسپارند و ساختمان در تعداد واحدهاي مورد نظر ما ساخته ميشود. پس از تكميل آن با معرفي شركت تعاوني اعضا ميتواند بدون اينكه وجهي را براي مدتي در اين بانك سپرده گذاري كرده باشند صاحب خانه شوند و از زمان تحويل مسكن اقساط آن را به بانك پرداخت نمايند.
اگر همه كار همين باشه و شركت بدون سرمايه گذاري بتونه اين كار رو براي كاركنانش بكنه خيلي عاليه ولي به نظرم كمي بعيد مياد
تازه تا اونجاكه ميدونم شركتهاي تعاوني ضوابطي دارند و البته مزايايي هم دارند كه بي اطلاع هستم و بايد در موردش بررسي كنم. هم بايد در مورد شركتهاي تعاوني و امتيازات و دردسرهايشان ياد بگيرم هم در مورد نحوه عملكرد بانك مسكن در اين خصوص.
اگر از دوستان كسي چيزي ميدونه لطفا راهنمايي كنه. من هم وقتي سوال كردم و چيزي دستگيرم شد حتما تو همين جا با خبرتون ميكنم

با پیروزی بر تیم بحرین به جام جهانی 2006 آلمان راه یافتیم. مبارک همه باشد. امیدوارم در جام جهانی خیلی بهتر از دوره های قبل ظاهر بشیم.
تو جام جهانی فرانسه که ایران حضور پیدا کرده بود صفحه اینترنتی من روی وب سایت BBSLIST خیلی طرفدار داشت. نتایج رو با یک جدول لحظه به لحظه به روز میکردم و حتی فیلم گل خداداد عزیزی به استرالیا بارها دیده شد. اون روزها اینطور وسیع به اینترنت دسترسی نداشتیم و خیلی اذیت میشدیم
به هر حال امروز صدها صفحه اینترنتی حتی فارسی در دسترس داریم که بهترین خبرها رو میتونیم توش بخونیم.

همه اینها یکطرف شادی کردن مردم یک طرف دیگه. ظاهرا نیروی انتظامی هیچ ممانعتی نکرده و همه چیز به خوبی و خوشی سپری شده ولی متاسفانه اونقدر ما ایرانی ها جشن نگرفتیم و خوشحالی نکردیم بلد نیستیم باید چیکار کنیم.
همه هول بودند. یکی حرکات آکروبات انجام میداد، یکی از اتوبوس بالا میرفت، یکی از تیر چراغ برق، یکی رو کاپوت ماشینهای عبوری مینشست و خلاصه بلد نیستیم چطوری جشن بگیریم که مزاحم دیگران هم نشیم
امیدوارم از این جشنها و خوشحالی های ملی و عمومی زیاد داشته باشیم تا ماهم کم کم عادت کنیم

پیروزی اون روز و رفتن به جام جهانی فوتبال ایران رو حرفه ای تر کرد. بازیکنا وضع بهتری پیدا کردند و تیمها بهتر شدند. امیدوارم اثرات این جام جهانی خیلی بیشتر از قبل باشد و فوتبال ایران باز هم حرفه ای تر شود.

متاسفانه امروز مجبور شدم یکی از کارگران را اخراج کنم. این اخراج در پی چندین اخطار شفاهی و کتبی مستقیم و غیر مستقیم صورت گرفت. ولی دیگه کار به جایی رسیده بود که اگر این کار رو نمیکردم روحیه دیگران خراب میشد و حمل بر بی عرضه گی من و بی صاحب بودن شرکت میشد.

همیشه موقع انتخاب و استخدام افراد از این میترسیدم که نکنه کسی رو که واقعا مستعد هست و از طرفی نیازمندتر هم هست رو اشتباها انتخاب نکنم. همیشه از خدا کمک میخواستم که کمکم کنه حق ضایع نشه. در خصوص اخراج هم اصلا دلم نمیخواد که اقدام کنم ولی مجبور شدم. این سومین اخراج در طول دوره مدیریتم بر شرکتم است. امیدوارم آخرین باشد. واقعا امیدوارم

انتخاب پرسنل شایسته واقعا یکی از مهمترین و سخت ترین کارهاست.
همه چیز یک شرکت به پرسنل خوبش بستگی داره. مشتری مداری و رضایت مشتری اگر کارکنانتان ناراضی باشند هرگز تحقق پیدا نمیکنه
از طرفی معمولا اگر بخواهید همه را راضی نگه دارید حتما همه از شما ناراضی خواهند شد

روز بزرگي است. روزي كه يكي از خرمترين شهرهاي كشورمان كه توسط دشمن متجاوز به خونين شهر تبديل شده بود دوباره به آغوش وطن بازگشت.
ديگر هرگز هيچ غريبه اي نبايد خاك پاك ميهنمان را لگد مال كند
خاك پاي همه بزرگ مرداني كه در راه دفاع و يا آزاد سازي وجب به وجب سرزمين عزيزمان جان خود را از دست دادند و يا رشادتها نمودند را ميبوسم